Blog

Yvonne Bax, manager Content Management Klant Contact Verbetering  bij Zilveren Kruis, ging vier weken naar Tanzania. “Wat ik daar heb mogen meemaken heeft diepe indruk op mij gemaakt!”

“Ik zat in Kayanga, een super klein dorpje in het noorden van Tanzania aan de grens van Oeganda en Rwanda. Via de Achmea Foundation werkte ik voor VSO (Voluntary Services Overseas) en KADERES. Zij werken aan het  verbeteren van de leefsituatie van de koffieboeren in Tanzania.”

“Via de Achmea Foundation zijn Chris Wouterlood en ik hier als vertegenwoordigers vanuit  Achmea naartoe gegaan. Chris werkt als controller en bekeek de financiële situatie van de coöperaties van koffieboeren. Ik mocht als onderwijskundige en projectleider aan de slag met adviezen, opleidingsmateriaal en het geven van train-de-trainers.”

“Ter voorbereiding had ik gesprekken gehad en trainingen gevolgd. Absoluut dit gaf een beeld, toch heb ik een cultuurshock ervaren toen ik arriveerde. Afrika is prachtig en Afrikanen zijn zeer vriendelijk, maar je kunt je toch niet voorstellen hoe arm en sober het hier is. Ondanks de sobere leefsituatie zonder stromend water, geen elektriciteit en zeer weinig voorzieningen, is het toch gelukt om mij na een paar dagen aan te passen aan de situatie daar.”

“Na de eerste week hadden wij een zeer bijzondere ervaring: een aardbeving. Wij liepen naar het dorp om samen met andere vrijwilligers te gaan eten. Opeens hoorden wij alle daken van de huizen rammelen. Alles begon te trillen, de aarde begon te schudden. In één keer beseften wij het ons: dit is een aardbeving.”

“In Afrika  gaat alles anders dan in Nederland: het leven, het werken, maar zeker ook het tempo. Wij hadden het steeds over TIA: This is Africa. Zodra je jezelf kunt aanpassen aan TIA, denk je gewoon:  verbaas je niet, verwonder jezelf!”

“Door een aantal field trips die ik heb gemaakt, kreeg ik een goed beeld van de leef- en werksituatie. Zowel in de koffiefabriek als bij de koffieboeren zie je dat het meeste werk handwerk is. Zoals het heen en weer sjouwen van zakken bonen. En ook het scheiden van de koffiebonen en de schil. Veel vrouwen zitten dit de hele dag uit te zoeken.
Respect voor het geduld dat deze vrouwen hebben.
Aanstekelijk is de lol die ze tijdens het werken met elkaar hebben.”

“Ook op de fieldtrip bij de koffieboeren merk je waar je het echt voor doet. De vragen die boeren aan je stellen, de hulp die de organisatie KADERES aan hen kan bieden en daarmee ook de hulp die ik kon bieden.”

“Als kers op de taart mocht ik een training geven voor KADERES-trainers en field officers. Zij trainen vervolgens de boeren weer. Ik had een train-de-trainer programma gemaakt over hoe mensen leren, hoe je feedback geeft, tips voor trainers en hoe coach je mensen on the job. Ik zou dit met een collega voorbereiden, mijn co-trainer. Maar je begrijpt het al: TIA. Hij kwam niet opdagen. Bovendien hadden wij precies die dag geen elektriciteit.”

“Wat je merkt als je in zo’n situatie werkt en leeft, is dat je heel flexibel en inventief wordt. Het korte moment op de dag dat er wel stroom was heb ik het noodzakelijke materiaal geprint. De projectleider heb ik gevraagd in te springen als tolk. En toen konden wij toch nog een super train-de-trainer geven.”

“De eerste week in Tanzania voelde als overleven en aanpassen. De tweede week was het zoeken naar wat de opdracht precies was en mij aanpassen aan de cultuur en leefwijze in Afrika. En de derde en vierde week heb ik echt beleefd als geweldig! Ik denk dat wij de opdracht heel goed hebben kunnen afronden en daarmee veel impact gehad. Ik voel mij een rijker mens die een fantastische ervaring heeft mogen meemaken in Tanzania.”